Tag: kunst verzamelen

Ik werkte van 1997 tot 2018 in een veilinghuis in Antwerpen. Dit zijn 3 waar gebeurde verhaaltjes uit die tijd :

Anekdote 1 – De expert die zichzelf verraste !

Tijdens één van de kijkdagen die voorafgaan aan een veiling, kregen we bezoek van J.B. Deze man, verbonden aan het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen, is tevens DE expert van de Belgische kunstenaar F.J. Hij schreef verscheidene boeken omtrent F.J. Hij organiseerde tentoonstellingen en was bij twijfel over een werk de uitgelezen autoriteit omtrent F.J.

Hij schreef ook heel wat echtheidsverklaringen (attesten) tijdens zijn carrière als expert van F.J.

Tijdens deze kijkdagen hingen er, zoals meestal, enkele werken van F.J. Hij scheen een bijzondere interesse te tonen in één bepaald werk dat aan de muur hing, waarvan in de catalogus stond vermeld dat het van de hand van F.J.was.

Eindelijk sprak hij. Hij beweerde namelijk dat dit bepaalde werk NIET van F.J. was en dat we hier een aanpassing moesten maken.
We waren toch een beetje verrast omwille van zijn commentaar en in zijn bijzijn haalden we het betreffende werk van het haakje van de muur.We draaiden het om zodat we de achterzijde te zien kregen.

En jawel hoor, daar op de achterkant kleefde een prachtig attest dat de echtheid van dit werk bevestigde.
Geschreven en ondertekend door onze man, de expert,…. J.B. zelf !!!

Anekdote 2 – Twee peren.

Tijdens de kijkdagen voorafgaand aan een veiling hing er een prachtig paneeltje aan de muur waarop drie peren waren geschilderd. De naam van de schilder ontsnapt me helaas, maar ik herinner me nog dat deze drie peren bij elkaar en in close-up waren geschilderd. Het was een werkje dat met een meesterlijke finesse was geschilderd. Je zou zo één van deze drie peren vastnemen en ervan bijten. Daarom hing het aan de muur waaraan de belangrijkste of mooiste werken voor de veiling hingen en het paneeltje oogstte dan ook heel wat belangstelling.

Echter wanneer men de catalogus erbij nam, stond het werkje getiteld : “Twee peren” – “Deux poires”, terwijl er toch zeer duidelijk drie peren op het paneeltje geschilderd waren. Zo flagrant kan men toch niet verkeerd tellen !

Dit gevalletje liet mij niet los en na enig zoekwerk, vond ik hoe het verkeerd kon lopen.
Namelijk : Het betreffende schilderijtje was destijds door mij in ontvangst genomen van de verkoper met de bedoeling het in veiling te brengen. Als we kunstwerken in ontvangst namen, schreven we, met de hand, een ontvangstbewijs waarop de veilinggoederen werden beschreven.

De eigenaar had mij gezegd dat de drie peren op het schilderijtje een oude perensoort was die men niet rauw kon eten. Men maakte er vroeger gelei van. Deze vruchten worden “kweeperen” genoemd.

Op het ontvangstbewijs werd dan ook als titel “Kweeperen” genoteerd.
Mijn collega, die de gegevens in het computerbestand invoert, had het schilderijtje nooit voor ogen gehad. Aangezien hij nog nooit van kweeperen gehoord had, ging hij ervan uit dat ik “Tweeperen” had geschreven. Hij maakte er twee woorden van : “Twee peren” en vervolgens werd dit in het Frans “Deux poires”.

Een leuk verhaal, waarmee ik vandaag nog steeds kan lachen !

Anekdote 3 – Over de onfortuinlijke doe-het-zelf kunstverzamelaar.

Er reed een piepklein autootje binnen met een Nederlandse nummerplaat. Achter het stuur zat een magere man van middelbare leeftijd gewrongen. Zijn autootje was namelijk nokvol gepropt met een veertigtal werken van Corneille. Hij was een groot bewonderaar van deze Nederlandse kunstenaar.

Deze kunstliefhebber was op eigen houtje op zoek- en kooptocht gegaan naar Corneilles. Jarenlang was hij op zoek geweest naar koopjes, online. Maar hij had zijn verzameling ook verrijkt met aankopen bij kleinere veilinghuizen. Hij beschreef ons hoe het interieur van zijn woning “Corneille” uitademde met werken in de verschillende stijlen uit de verschillende periodes.

Nu wou deze man plots zijn ganse verzameling in de veiling aanbieden.
Aangezien hij eerder al eens enkele Corneilles had aangeboden, die later vals bleken te zijn, hadden we ditmaal de nodige achterdocht. We haalden er een Corneille expert bij. Nadat alles gekeurd was door de expert, bleken er SLECHTS een drietal goedkope litho’tjes van het veertigtal werken authentiek. De rest was VALS !

Deze doe-het-zelf kunstkoper was er in geslaagd telkens enkel valse werken te kopen. En hoewel hij de meeste dingen waarschijnlijk aan de goedkope kant gekocht had, vertegenwoordigde het geheel toch een klein fortuin.
Als deze man niet ter goeder trouw is, zal hij waarschijnlijk proberen zijn collectie te verkopen. Misschien niet alles tegelijk. Misschien zal hij hier en daar, af en toe iets op de mark brengen, in de hoop iets van zijn investering terug te verdienen.

Dat was het onfortuinlijke relaas van een doe-het-zelf kunstkoper.